“Suriyelilere Verilmeyecek Yazsana” Bir de fırça yedik!

“Suriyelilere Verilmeyecek Yazsana” Bir de fırça yedik!
Birde emlakçılık kolay iş derler.
Hiç de kolay olmadığını sizlerle paylaşayım.
İşte size kısa bir anektod…

Gece, saat 22.00 suları.
Cayır cayır telefon çalıyor.
Normalde asla o saate telefona bakmam.
Biliyorum kaşındım ama
açtım…

Karşıdan, yabancı olduğu sesinden her halinden belli.
“Kiralık evi soracağım”
dedi.
“Bu saate mi?”
Diyesim vardı ama
hadi o saate kibarlığım hiç olmadığı kadar
üst seviyede halimde hiç bozmadan,
“Suriyeliyim kiralık eve bakacağam”
dedi.
“Daire Sahibim Yabancıya Vermiyor”
Dedim…

Demez olaydım!
O vatandaş,
yabancıyım diye mi?
Sordu…
Evet, dedim…

O en güzel telaffuzla;
“İlana Suriyelilere Verilmeyecek Yazsana”
dedi ve suratıma kapattı!

Benim günahım ne?
Ev sahibi istemiyor ama etik, haklı sebeplerden dolayı da
ilana yazmadım! Zaten yazmam, yazamam da…

Hatta Suriyeli olduğunu da bilmiyorum, kendi dedi ve suratıma kapamıştı ya..!
Suriyeli bile olduğunu bilmiyorum,
yabancı ama ülkesini bilemezdim!

Herhalde telefon kulağımda, 15-20 saniye kaldı.
Öyle bir kalakaldım ki,

Allahın yabancısı,
benim ülkemde,
beni fırçalıyor!

Bi düşünün benim halimi.
25 yıldır emlak sektöründeyim,
hiç böyle fırça yemedim,
hemde bir yabancıdan!

Paşam,
bana der ki,
“Suriyelilere Verilmeyecek Yazsana”

Ertesi gün bu konuyu inceleyim dedim!
Gerekiyorsa yazalım,
o yabancı arkadaş da rahatlasın,
ben de rahatlayayım…

Bu sadece beni arayan ve fırçalayan Suriyeli değil,
tüm yabancılar için rahatlasın da istedim.

En yetkili ağızdan duydum,
“İNSAN HAKLARIN AYKIRI, YAZAMAZSIN”

Ne deyim,
yediğim fırçaya mı üzüleyim?
Yoksa…
O kadar çok “YOKSA” ile başlayan cümlelere mi?

Bu durumun üzerine
“SOĞUK SU” içmekte başa ne yapabilirim ki?

İçtim de, hararetimi aldı en azından!

İşte kendi ülkemde yaşadığım kötü bir tecrübe,
anı mı denir?

Daha ne denir ki?

DİĞER KÖŞE YAZLILARI

www.sahibinden.com